Blog Elements

Half Sized Blog Element (Single Author Style)

Half Sized Blog Element (Multi Author Style)

Een Qi-vol afscheid met mijn moeder…

Dit was zo bijzonder. Verdrietig en mooi tegelijk. Helaas is mijn vader, dik 4 maanden na het overlijden van mijn moeder, ook overleden en kregen we een maand daarna nog een andere klap te verwerken. Een heel heftig jaar met veel emotie, maar met ook heel veel mooie momenten om op terug te kijken *** […]

3 november 2020/door jo-qigong-taiji

Nieuws

De onverwachte magische reis van energie en bewustwording ✨

13 november 2025/door jo-qigong-taiji

Nieuws

Vijf dagen QiGong en TaiJi zijn meer dan een ‘simpele’ training

Een reis naar binnen / een ontmoeting met stilte in bewegen / een thuiskomen* Stel je voor: vijf dagen lang waarin de hectiek van alledag wegvalt. Mijn wekker ging niet af voor werk of verplichtingen, maar voor een ochtend waarin mijn lichaam zacht gewekt werd door rustige, vloeiende bewegingen. De frisse lucht, de stilte om […]

21 augustus 2025/door jo-qigong-taiji

Nieuws

Een Qi-vol afscheid met mijn moeder…

3 november 2020/door jo-qigong-taiji

Nieuws

De onverwachte magische reis van energie en bewustwording ✨

13 november 2025/door jo-qigong-taiji

Nieuws

Vijf dagen QiGong en TaiJi zijn meer dan een ‘simpele’ training

21 augustus 2025/door jo-qigong-taiji

Full Sized Blog Element (Big Preview Pic)

Nieuws

Een Qi-vol afscheid met mijn moeder…

Dit was zo bijzonder. Verdrietig en mooi tegelijk.

Helaas is mijn vader, dik 4 maanden na het overlijden van mijn moeder, ook overleden en kregen we een maand daarna nog een andere klap te verwerken. Een heel heftig jaar met veel emotie, maar met ook heel veel mooie momenten om op terug te kijken *** zoals hieronder. Mijn moeder wilde heel graag meewerken aan deze documentaire. Dus ook dankbaar…

”Het leven bestaat er uiteindelijk uit te accepteren wie je werkelijk bent.”

PERSBERICHT de Boeddhistische blik (hospice De Liefde)

Loslaten in Liefde

De dood is paradoxaal genoeg net zo’n belangrijk onderdeel van ons leven als het leven zelf. Geen leven, zonder dood. In onze economisch-wetenschappelijk georiënteerde maatschappij is er weinig aandacht voor de dood of hoe daartoe te verhouden. De nadruk ligt op gezondheid en het leiden van een succesvol leven. Het is dan ook niet vreemd dat mensen eerder geneigd zijn hun blik voor dit gegeven af te wenden dan hun vergankelijkheid onder ogen te komen. Ziekte en dood staat gelijk aan een falen van het menselijk lichaam en de medische wetenschap. De vraag naar hoe we ons er met meer gelijkmoedigheid toe kunnen verhouden wordt daarom des te prangender.

In de documentaire “Loslaten in Liefde” volgt filmmaker Misha Beliën de dagelijkse praktijk van het op het boeddhisme geïnspireerde ‘Hospice de liefde’. Hier wordt door de gasten, maar minstens zozeer door de medewerkers onderzocht hoe het lijden van een naderende dood kan worden verzacht. Hoe een afscheid in kwetsbaarheid en openheid misschien een waardevolle ervaring kan zijn ondanks dat afscheid nemen altijd moeilijk en pijnlijk is. Hoe geef je dat een plek? Wat is dat lijden? En hoe kan dat wezenlijk verzacht worden? Hoe inspireert het boeddhisme daar middels een focus op gelijkmoedigheid bij? Maar bovenal: ‘Hoe kunnen we loslaten in liefde?’

De uitzending van de Boeddhistische Blik: Loslaten in Liefde, was op zondag 8 november 2020 op NPO2.
Vooral de laatste scène is een ontroerend moment geweest. Je kan hier de uitzending terugzien.

Ook een qi-vol filmpje wat ikzelf voor haar had gemaakt, en wat ze ook nog heeft gezien, staat op mijn YouTube kanaal.

Dit is de originele link:
https://npo.nl/start/serie/de-boeddhistische-blik/afleveringen/seizoen-13/loslaten-in-liefde/afspelen

3 november 2020/door jo-qigong-taiji

Nieuws

De onverwachte magische reis van energie en bewustwording ✨

Waarom ik dit verhaal heb geschreven? Omdat ik aan het begin van dit jaar zelf diep werd geraakt door een geschreven bericht. Eén boodschap… iemand die ik niet kende… en toch raakte het me zo dat er iets in beweging kwam. Met dit verhaal hoop ik dat ook jij geraakt mag worden, al is het maar 1 persoon. Dat het diegene mag inspireren om die ene stap te zetten waarvan je al wist dat hij nodig was, maar die nog geen vorm had gekregen. Mijn motto? ‘Niet denken, gewoon doen.’ En precies dat deed ik. Lees verder waarom.

Met QiGong en TaiJi werk je met levensenergie – Qi. De afgelopen jaren heb ik me op verschillende manieren hierin verdiept. Ik merkte hoe het werken met Qi niet alleen mijn lichaam, maar ook mijn geest in beweging bracht. Dit was een bijzondere reis en is het nog steeds; naast LaoShan TaiJi en QiGong ook met Chi Neng QiGong/Healing. Vol inzichten en ontmoetingen met prachtige mensen die hetzelfde pad op hun eigen manier bewandelen. Zoals zo vaak in mijn leven, was ik niet bewust op zoek naar iets nieuws. En toch… vond het mij.
Door een bloedanalyse die ik liet doen vanwege een langdurige gistbelasting, kreeg ik het advies om naast wat supplementen, ook contact op te nemen met diëtist Gesina om mijn voedingspatroon te laten analyseren én met Suzanne van Academy of Energy, die hier vanuit energetisch niveau naar kon kijken. Ik voelde meteen dat dit de juiste volgende stappen waren – iets wat nog opgeruimd mocht worden. Met open armen heb ik beide adviezen omarmd, en wat een verschil heeft dat gemaakt. In het begin kon ik niet vermoeden wat dit allemaal in beweging zou zetten. Het contact met Suzanne leidde zelfs tot iets geheel onverwachts… een uitnodiging om mee op reis te gaan. En wat voor een reis werd het!!!

Een reis vol verwondering naar Sardinië✨

In één woord: ‘Verwondering’ – tot in het diepst van mijn ziel

Na een eerste ontmoeting (healing) met Suzanne via WhatsApp eerder dit jaar vertelde zij mij over de put van Santa Cristina in Sardinië. Zij zag een link met mij en ze vertelde haar plan om daar eind april met een klein groepje naartoe te gaan. Verbaast maar enorm nieuwsgierig bezocht ik haar website en las het verhaal erachter. Mijn hart begon toen tijdens het lezen hevig te bonzen. Huuuhhhh, bizar, wat gebeurde hier? Ik voelde me er zó sterk naartoe getrokken. Toch kon ik niet mee: die week zou ik met mijn lief in Spanje en Frankrijk zijn. Ik heb zelfs even overwogen om onze reis te verplaatsen – zó intens voelde de roep van Santa Cristina. Niet wetend dat er in november nog een reis zou volgen, wat ik later toevallig hoorde. En ik wist meteen: ik moet mee! Ook al was het kort dag en was zij in eerste instantie van plan om alleen te gaan.

Het was even onzeker of de reis daarom door zou gaan en met wie. Maar ik wist; dit komt goed. En jaaaaa, uiteindelijk gingen we en zelfs met z’n vijven – vijf vrouwen die elkaar niet kenden; het onbekende tegemoet. En toen die eerste ontmoeting op het vliegveld: het voelde meteen goed. Vanaf dag één was er een klik tussen ons allemaal. Wat een reis. Wat een ervaringen. We hebben zoveel gedeeld – lief en leed – en ook zóveel en vaak gelachen dat we serieus buikpijn hadden van het lachen. Het was zo mooi hoe we allemaal puur onszelf konden zijn, in volledig vertrouwen. En de energie op Sardinië is zó fijn en krachtig; ze raakt je tot in het diepst van je ziel. Ik voel het nu nog.

Er is veel gebeurd die week met mooie en soms zelfs magische momenten. Zo zagen we, door een bijzondere samenloop van omstandigheden, ineens iets geks in de lucht; was dat 3iATLAS waar je op dat moment veel over hoorde, vallend ruimtepuin, of toch iets anders? Het was in ieder geval geen vliegtuig, en het was wat ik precies op het juiste moment met mijn camera kon vastleggen, zelfs een video. Het moment om dit zo met elkaar te zien was bijzonder. En dat was nog maar één van de vele mooie momenten die deze reis zo speciaal maakten.

Santa Christina

Zoals ik al eerder beschreef was het die diepe aantrekking naar de bron Santa Christina waardoor ik wist, dáár moet ik zijn! Zo sterk voelde ik dat. Santa Christina is een 3.000 jaar oude archeologische plek bekend om haar oude heilige bronnentempel, een religieuze krachtplaats waar de energie uitzonderlijk hoog is met een unieke frequentie (Bovis 10x de piramide-energie).

Een verhelderende en hilarische reis de put in

Voordat ik de put, met Suzanne aan mijn zij, in ging hadden we eerst een gesprek samen. We bespraken mijn hele leven, mijn tijdlijn, in zachtheid en liefde voor alles wat geweest was. Soms pijnlijk, maar verrassend licht. Alleen al het uitspreken is zo belangrijk vertelde Suzanne; om het daarna mee de put in naar de bron te nemen. Om ruimte te maken voor wat losgelaten mocht worden.

Mijn afdaling de put in was op zijn zachts gezegd bijzonder. Het begon al voor de entree van Santa Cristina, maar dan een stukje verderop onder een boom. Suzanne vroeg me wat ik zag en het healen begon. Na een tijdje zei Suzanne, “OK, ga maar naar de ingang”. Ik keek voor me waar geen pad was, ik keek opzij waar wel ruimte was…. maar sprong toen zonder nadenken spontaan met grote stappen rechtdoor dwars door een struik naar de ingang! Recht op mijn doel af! Dus nee, niet het gemakkelijke pad eromheen! Dat pad recht door zee stond voor mij namelijk symbool voor het moment van het bijzondere afscheid met mijn moeder. En daar moest ik doorheen, niet via een omweg. Suzanne en ik schoten direct in een diepe bevrijdende lach. Hilarisch! En dat zette de toon, ik wist toen al dat het bijzonder zou gaan worden. En ja hoor, er gebeurde meerdere soms komische ‘verstoringen’ door diverse mensen die daar rondliepen en langs ons kwamen. Zo rustig als het was geweest daar, het werd er nu ineens steeds drukker. Toch voelde het gek genoeg niet storend, ik kon er zelfs van genieten. Het was alsof elk moment iets liet zien over mijn eigen tijdlijn.

Halverwege de trap naar beneden, richting de bron, gebeurde er iets dat me nu nog steeds raakt. Twee jonge, knappe Italianen liepen ons voorbij, volledig verdiept in zichzelf en druk bezig met foto’s maken van elkaar en de put. Totaal in hun eigen wereld. Na een tijdje begon ik zacht te lachen en begon Suzanne ook iets te lachen. Waar keken we naar, wat gebeurde er? Wat zagen we eigenlijk? Wat spiegelde dit voor mij? En voor we het wisten lachten we allemaal: zij samen, wij samen… en toch ook synchroon. Zo maf was dit! Het leek alsof wij er gewoon niet waren, ze ons zelfs helemaal niet zagen!!! Hilarisch en betekenisvol tegelijk!

Toen ze vertrokken zei ik: “Thank you.” Zij reageerden verontschuldigend: “Oh euuuhhh, sorry…” waarop wij breed lachend en in koor antwoordden: “Nooo, we needed you – thank you!” Het was zó’n mooi licht puur moment van verbinding met mannelijke energie. Ohohoh… wat een ervaring, het klopte gewoon. En zo gebeurde er meer, het leek wel op een familieopstelling. Beetje raar wel. Suzanne stond nog steeds aan mijn zij en dit voelde heel fijn. Uiteindelijk vervolgde ik langzaam mijn weg alleen naar het water en kreeg ik ook de ruimte om het af te maken. Elke trede (24 in totaal) naar de bron bracht me tot aan mijn geboorte en verder terug in de vrouwenlijn. Mijn tijdlijn opende zich daar volledig, laag na laag, daadwerkelijk trede voor trede. Letterlijk zo voelbaar in mijn lijf ook. Poeh… er valt nog zoveel meer te vertellen, teveel voor hier. Maar beelden spreken ook…

En zoveel meer mooie herinneringen

Ik kan nog zoveel vertellen over deze reis. Heel kort… we hebben met z’n 5’en in de bergen geklauterd met schitterende uitzichten, we hebben ook andere bronnen bezocht en zijn in bijzondere eeuwenoude Nuraghe geweest. We hebben de volle (super)maan op een bijzondere manier gezien en gevoelt. De geweldige zee bij het huis met het (privé)strand zo elke ochtend vroeg was zo fijn en bijzonder, ook om in deze heerlijke zee te zwemmen. We hebben samen boodschappen gedaan, samen gekookt, samen mooie gesprekken gehad tot zelfs soms laat in de avond, we gaven elkaar ook ruimte om alleen te zijn, we zagen vele hartjes onderweg en nog zoveel meer. Ook de momenten in de auto waren soms sereen stil en dan weer hilarisch grappig met z’n allen. En zelfs de laatste dag op weg naar het vliegveld vonden we nog even een hele mooie, oude, kleine maar oh zo bijzondere bron. Verborgen, en achter een muurtje waar we overheen moesten klimmen. Hier waren we helemaal alleen; wow, wow, wow. De hele reis zou zo maar een boeketreeks kunnen worden… hahahahahaha…. vol van ervaringen, vol inzichten, vol humor en vol magie!

Letterlijk lichter met letterlijk voelen

Ik heb iets letterlijk achter me gelaten. Voor het eerst ben ik na een reis zelfs een kilo lichter teruggekomen in plaats van zwaarder. Mijn leven is allesbehalve saai en heeft me de afgelopen jaren op bijzondere paden gebracht: van LaoShan QiGong en TaiJi in Oostenrijk en China tot Chi Neng QiGong in Arnhem en Portugal, Chi Neng Healing en zelfs Coaching. Ik was er allemaal niet naar op zoek, maar alles kwam op mijn pad en pakte ik op. En zo ook deze, opnieuw, bijzondere reis.

Wat ik vooral meeneem van deze geweldige reis, is het diepe besef dat ik nóg meer op mijn gevoel mag vertrouwen. Dat deed ik al, maar nu voelde ik dat ik er werkelijk op mag steunen en me eraan mag overgeven, samen met mijn lief, zonder angst. Ik wil dit nu ook hier vasthouden, ook al weet ik nu al dat dit in de denderende wereld die hier voorbij raast een uitdaging blijft. Suzanne liet ons ook zo mooi ervaren dat onverwachte wendingen, zoals een route die letterlijk anders liep dan gepland, horen bij de stroom. Wanneer je met die flow meebeweegt, schenkt het leven je de mooiste parels. We kwamen gepland maar ook geheel onverwacht op de mooiste plekken terecht. Haar mooie woorden, alles wat ze met ons deelde, de inzichten die ze ons gaf, haar healingen en vooral de liefdevolle mens die ze is – het is iets wat we nooit meer zullen vergeten.

De bijzonder mooie plekken op Sardinië waar Suzanne ons mee naartoe nam, lieten mij, dat wat ik diep vanbinnen al wist, nu ook letterlijk voelen. De sensaties in mijn lijf waren intenser dan ik had verwacht – maar ze waren er; helder, voelbaar, verlichtend – en soms ook zó grappig dat ik alleen maar kon lachen. Ohohoh, wat hebben we met z’n allen gelachen! Niet normaal! En zo fijn. Achteraf begrijp ik dat dit precies was waarom ik wist dat ik hier moest zijn, en waarom mijn lijf al zo sterk reageerde toen ik het verhaal over deze reis voor het eerst las.

Ik wist het ergens al… maar nu heb ik het ook echt gevoeld! Anders…
Ook deze reis liep anders dan verwacht. En juist door mee te bewegen – door los te laten en te vertrouwen – kwamen we op plekken en bij inzichten die je niet kunt bedenken, alleen kunt ervaren.

Dat heeft me diep geraakt!

Wat een beleving, wat een natuur, wat een vrouwen en wat ben je mooi Sardinië

Voor het eerst in jaren begon ik mijn vroege ochtenden niet automatisch met QiGong. Een vertrouwd patroon dat plots losser mocht zijn. En het voelde zo OK. Dus ging ik gewoon zitten, daar in het zand vlakbij de golven van de zee. Ik zat stil, deed niets, luisterde naar de golven en keek naar die eindeloze zee, naar de lucht, de aarde, de zon. Zo vroeg helemaal alleen de zon op zien komen en tegelijk diep verbonden zijn met alles om me heen. Dit was zo mooi om te ervaren. Ik kan het eigenlijk niet uitleggen. En ook het zwemmen hier gaf een heerlijk gevoel; veilig en vertrouwd.

Na een paar dagen weer thuis tintelde en bruiste mijn hele lijf nog lang na. De ruimte die is ontstaan voelt nieuw, en zo vrij. Fysiek bijvoorbeeld… waar ik niet op mijn rug kon slapen omdat ik het gevoel had van heel hoog te vallen in een ‘put’, kan ik nu wel op mijn rug liggen, rustig, ontspannen in slaap vallen. Die onrust daar is verdwenen. Er is meer zachtheid gekomen, voor alles wat was en is. Wat ik met TaiJi en QiGong al zo enorm in gang heb gezet, is nu nòg verder in ontwikkeling gezet.

Deze reis was een aaneenrijging van mooie momenten en diepe inzichten – een kleurrijk boeket van beleving.

Wow, wow, wow… Het voelt alsof dit (wederom) een nieuw begin is. Ook dus voor de TaiJi en QiGong lessen; met nòg meer diepgang, nòg meer zachtheid en nòg meer verwondering. Hoe mooi is het dat wat ik heb mogen ervaren, nu ook mag doorgeven in onder andere de lessen. En dit is al in gang gezet, de lessen zijn al anders.

Ook nu weer een nieuw begin.
Met vast meer verwondering, verdieping en zoveel meer. En ook samen met mijn liefste, mijn man, mijn lover met wie ik al 45 jaar dit prachtige pad bewandel ♥ Het mooiste compliment op Sardinië was van Suzanne: “als jij over je man praat dan zie ik verliefdheid, niet alleen liefde“. Home sweet home.

Bedankt mooi bijzonder Sardinië, bedankt Santa Christina en bedankt lieve mooie vrouwen die erbij waren met in het bijzonder Suzanne. Wat een parel ben jij! ⭐️✨⭐️✨

Hier wat foto’s ter illustratie… bijna niet te vangen… en toch te zien.

Qi-volle reis naar Sardinië

13 november 2025/door jo-qigong-taiji

Nieuws

Vijf dagen QiGong en TaiJi zijn meer dan een ‘simpele’ training

Een reis naar binnen / een ontmoeting met stilte in bewegen / een thuiskomen*

Stel je voor: vijf dagen lang waarin de hectiek van alledag wegvalt. Mijn wekker ging niet af voor werk of verplichtingen, maar voor een ochtend waarin mijn lichaam zacht gewekt werd door rustige, vloeiende bewegingen. De frisse lucht, de stilte om me heen in de heuvels, en een groep mensen die – net als mijzelf – de tijd nam om te ademen, te bewegen, tot rust te komen met ook nog eens veel lol en plezier. En of je nu 25 jaar of 88 jaar bent? Het maakte niet uit, het klopte.

Dat is wat deze vijfdaagse reis met QiGong en TaiJi elke keer weer zo bijzonder maakt.

Sinds 2008 kom ik elk jaar naar Oostenrijk voor QiGong- en TaiJi-lessen bij Sui Qingbo en Lena Du Hong. Aanvankelijk volgde ik hier de opleidingen QiGong en TaiJi, waarna ik ook diverse workshops bijwoonde. Inmiddels is de jaarlijkse Zomeracademie-week een vast onderdeel geworden en ben ik in al die jaren ook nog eens twee keer naar China geweest met hen. Ja, dit is thuiskomen.

Tijdens deze week in Schwarzenberg aB lag de focus op QiGong, TaiJiQuan, XiXiHu (meditatieve loop), meditatie en Taiji Bailong Ball. Het programma combineerde korte, heldere theorielessen met veel praktijkoefeningen, waardoor lichaam en geest in harmonie samenkwamen.

Dag na dag dieper en losser

Hoe ervaarden we allemaal deze week? Ieder op een eigen manier en toch ook hetzelfde. Op de eerste dag merkten we nog de drukte van thuis, maar al snel veranderde dit. Ik merkte bij iedereen dat de adem rustiger werd, dat de schouders nog verder omlaag zakten en dat onze blik helderder werd. Iedere oefening opende niet alleen ons lichaam, maar ook onze geest. Tegen de derde dag merkten we dat onze houding lichter en stabieler werd. De bewegingen vloeiden zonder nadenken in elkaar over – alsof ons lichaam zich eindelijk herinnerde hoe moeiteloos bewegen eigenlijk bedoeld is. Niet altijd hoor, want het is gek, maar een soort vermoeidheid en mezelf energieker voelen gingen echt samen. En op de vijfde dag? Toen voelden we ons niet alleen meer uitgerust, maar ook vernieuwd. Alsof er meer ruimte kwam in ons hoofd en kracht in ons lichaam met vreugde in ons hart. Iedereen ervaarde een andere maar grote verandering. De passie en energie van Qingbo en Lena blijven voor mij een bron van inspiratie, waardoor ik ieder jaar weer terugkeer. Het is een geweldig echtpaar met een mooie missie. Maar ook door de mensen in het dorp komen we hier nog steeds weer; zoals een Christian van Hotel Bergkristall met zijn familie, waar we inmiddels een hechte band mee hebben opgebouwd, en de omgeving, de glooiende heuvels. Ja, het voelt als thuiskomen. De energie die hier hangt is heel fijn.

De kracht van Samen

Dat blijft elke keer weer zo bijzonder. Het samen oefenen schept een hele mooie energie – een soort onzichtbare golf die iedereen op zijn/haar manier ervaart en waardoor je jezelf ook gedragen voelt. In stilte bewegen, lachen tijdens de pauzes, verhalen uitwisselen: het is die combinatie van verdieping en verbinding die de ervaring zo compleet maakt. Het is toch anders dan een uurtje in een les of thuis voor jezelf trainen.

Waarom vijf dagen?

Omdat vijf dagen lang genoeg is om echt los te laten wat je niet meer nodig hebt, en kort genoeg om je dagelijks leven daarna met frisse ogen tegemoet te treden. Het voelt als een mini-retraite: een week die je oplaadt, inspireert en waarin je nieuwe gewoonten ontdekt die je thuis kunt voortzetten. Ik leer er elke keer weer. Ik kan het iedereen aanraden zoiets eens een keer te doen.

De kracht van vijf dagen QiGong en TaiJi integreren

Op maandag 1 september starten de lessen in Barendrecht weer. Een mooi moment om de opgedane kennis en ervaring samen te verdiepen en te delen. Meer informatie over de trainingsweken in Oostenrijk vind je via: https://www.tcm-lebenspflege-schwarzenberg.at/ daar staat ook het programmaoverzicht voor 2026. Wil je zelf ervaren wat QiGong en TaiJi voor je kunnen betekenen? Kom dan eens meedoen met een proefles in Barendrecht of bij een andere leslocatie bij jou in de buurt.

Zie hier een leuke foto-impressie:

Vijf dagen Zomeracademie Oostenrijk 2025