Met QiGong en TaiJi werk je met levensenergie – Qi. De afgelopen jaren heb ik me op verschillende manieren hierin verdiept. Ik merkte hoe het werken met Qi niet alleen mijn lichaam, maar ook mijn geest in beweging bracht. Dit was een bijzondere reis en is het nog steeds; naast LaoShan TaiJi en QiGong ook met Chi Neng QiGong/Healing. Vol inzichten en ontmoetingen met prachtige mensen die hetzelfde pad op hun eigen manier bewandelen. Zoals zo vaak in mijn leven, was ik niet bewust op zoek naar iets nieuws. En toch… vond het mij.
Door een bloedanalyse die ik liet doen vanwege een langdurige gistbelasting, kreeg ik het advies om naast wat supplementen, ook contact op te nemen met diëtist Gesina in Rotterdam om mijn voedingspatroon te laten analyseren én met Suzanne van Academy of Energy, die hier vanuit energetisch niveau naar kon kijken. Ik voelde meteen dat dit de juiste volgende stap was – iets wat nog opgeruimd mocht worden. Met open armen heb ik beide adviezen omarmd, en wat een verschil heeft dat gemaakt. In het begin kon ik niet vermoeden wat dit allemaal in beweging zou zetten. Het contact met Suzanne leidde zelfs tot iets geheel onverwachts… een uitnodiging om mee op reis te gaan. En wat voor een reis werd het!!!

Een reis vol verwondering naar Sardinië✨

In één woord: ‘Verwondering’ – tot in het diepst van mijn ziel

Na een eerste ontmoeting (healing) met Suzanne via WhatsApp eerder dit jaar vertelde zij mij over de put van Santa Cristina in Sardinië. Zij zag een link met mij en ze vertelde haar plan om daar eind april met een klein groepje naartoe te gaan. Verbaast maar enorm nieuwsgierig bezocht ik haar website en las het verhaal erachter. Mijn hart begon toen tijdens het lezen hevig te bonzen. Huuuhhhh, bizar, wat gebeurde hier? Ik voelde me er zó sterk naartoe getrokken. Toch kon ik niet mee: die week zou ik met mijn lief in Spanje en Frankrijk zijn. Ik heb zelfs even overwogen om onze reis te verplaatsen – zó intens voelde de roep van Santa Cristina. Niet wetend dat er in november nog een reis zou volgen, wat ik later toevallig hoorde. En ik wist meteen: ik moet mee! Ook al was het kort dag en was zij in eerste instantie van plan om alleen te gaan. 

Het was even onzeker of de reis daarom door zou gaan en met wie. Maar ik wist; dit komt goed. En jaaaaa, uiteindelijk gingen we en zelfs met z’n vijven – vijf vrouwen die elkaar niet kenden; het onbekende tegemoet. En toen die eerste ontmoeting op het vliegveld: het voelde meteen goed. Vanaf dag één was er een klik tussen ons allemaal. Wat een reis. Wat een ervaringen. We hebben zoveel gedeeld – lief en leed – en ook zóveel en vaak gelachen dat we serieus buikpijn hadden van het lachen. Het was zo mooi hoe we allemaal puur onszelf konden zijn, in volledig vertrouwen. En de energie op Sardinië is zó fijn en krachtig; ze raakt je tot in het diepst van je ziel. Ik voel het nu nog. 

Er is veel gebeurd die week met mooie en soms zelfs magische momenten. Zo zagen we, door een bijzondere samenloop van omstandigheden, ineens iets geks in de lucht; was dat 3iATLAS waar je op dat moment veel over hoorde, vallend ruimtepuin, of toch iets anders? Het was in ieder geval geen vliegtuig, en het was wat ik precies op het juiste moment met mijn camera kon vastleggen, zelfs een video. En dat was nog maar één van de vele mooie momenten die deze reis zo speciaal maakten. 

Santa Christina

Zoals ik al eerder beschreef was het die diepe aantrekking naar de bron Santa Christina waardoor ik wist, dáár moet ik zijn! Zo sterk voelde ik dat. Santa Christina is een 3.000 jaar oude archeologische plek bekend om haar oude heilige bronnentempel, een religieuze krachtplaats waar de energie uitzonderlijk hoog is met een unieke frequentie (Bovis 10x de piramide-energie).

Een hilarische reis de put in

Voordat ik de put, met Suzanne aan mijn zij, in ging hadden we eerst een gesprek samen. We bespraken mijn hele leven, mijn tijdlijn, in zachtheid en liefde voor alles wat geweest was. Soms pijnlijk, maar verrassend licht. Alleen al het uitspreken is zo belangrijk vertelde Suzanne; om het daarna mee de put in naar de bron te nemen. Om ruimte te maken voor wat losgelaten mocht worden.

Mijn afdaling de put in was op zijn zachts gezegd bijzonder. Het begon al voor de entree van Santa Cristina, maar dan een stukje verderop onder een boom. Suzanne vroeg me wat ik zag en het healen begon. Na een tijdje zei Suzanne, “OK, ga maar naar de ingang”. Ik keek voor me waar geen pad was, ik keek opzij waar wel ruimte was…. maar sprong toen zonder nadenken spontaan met grote stappen rechtdoor dwars door hoog struikgewas naar de ingang! Recht op mijn doel af! Dus nee, niet het gemakkelijke pad eromheen! Dat pad recht door zee stond voor mij namelijk symbool voor het moment van het bijzondere afscheid met mijn moeder. En daar moest ik doorheen, niet via een omweg. Suzanne en ik schoten direct in een diepe bevrijdende lach. Hilarisch! En dat zette de toon, ik wist toen al dat het bijzonder zou gaan worden. En ja hoor, er gebeurde meerdere soms komische ‘verstoringen’ door diverse mensen die daar rondliepen en langs ons kwamen. Zo rustig als het was geweest daar, het werd er nu ineens steeds drukker. Toch voelde het gek genoeg niet storend, ik kon er zelfs van genieten. Het was alsof elk moment iets liet zien over mijn eigen tijdlijn.

Halverwege de trap naar beneden, richting de bron, gebeurde er iets dat me nu nog steeds raakt. Twee jonge, knappe Italianen liepen ons voorbij, volledig verdiept in zichzelf en druk bezig met foto’s maken van elkaar en de put. Totaal in hun eigen wereld. Na een tijdje begon ik zacht te lachen en begon Suzanne ook iets te lachen. Waar keken we naar, wat gebeurde er? Wat zagen we eigenlijk? Wat spiegelde dit voor mij? En voor we het wisten lachten we allemaal: zij samen, wij samen… en toch ook synchroon. Zo maf was dit! Het leek zelfs alsof wij er gewoon niet waren, ze ons zelfs helemaal niet zagen!!! Hilarisch en betekenisvol tegelijk!

Toen ze vertrokken zei ik: “Thank you.” Zij reageerden verontschuldigend: “Oh euuuhhh, sorry…” waarop wij breed lachend en in koor antwoordden: “Nooo, we needed you – thank you!” Het was zó’n mooi licht puur moment van verbinding met mannelijke energie. Ohohoh… wat een ervaring, het klopte gewoon. En toen… toen was daar ook nog even ‘mijn vader’, in de vorm van een man met een zo’n bijzondere uitstraling… ook alsof hij er niet was en ook weer wel. Beetje raar wel, ook hij bleef heel bewust staan en verroerde zich niet. Suzanne stond nog steeds aan mijn zij en dit voelde heel fijn. Uiteindelijk vervolgde ik langzaam mijn weg alleen naar het water en kreeg ik ook de ruimte om het af te maken. Elke trede (24 in totaal) naar de bron bracht me tot aan mijn geboorte en verder terug in de vrouwenlijn. Mijn tijdlijn opende zich daar volledig, laag na laag, daadwerkelijk trede voor trede. Letterlijk zo voelbaar in mijn lijf ook. Poeh… er valt nog zoveel meer te vertellen, teveel voor hier. Maar beelden spreken ook…

En zo kan ik nog zoveel vertellen over deze reis. We hebben met z’m 5’en in de bergen geklauterd met schitterende uitzichten, we hebben ook andere bronnen bezocht en zijn in bijzondere Nuraghe geweest. We hebben de volle (super)maan op een bijzondere manier gezien en gevoelt. De geweldige zee bij het huis met het (privé)strand zo elke ochtend vroeg was zo fijn en bijzonder, ook om in te zwemmen. We hebben samen boodschappen gedaan, samen gekookt, samen mooie gesprekken gehad tot zelfs soms laat in de avond, we zagen vele hartjes onderweg en nog zoveel meer. Ook de momenten in de auto waren soms sereen stil en dan weer hilarisch grappig met z’n allen. En zelfs de laatste dag op weg naar het vliegveld vonden we nog even een hele mooie oude kleine bron. Verborgen, en achter een muurtje waar we overheen moesten klimmen. Hier waren we helemaal alleen; wow, wow, wow. De hele reis zou zo maar een boeketreeks kunnen worden… hahahahahaha…. vol van ervaringen, vol inzichten, vol humor en vol magie! 

Letterlijk lichter met letterlijk voelen

Ik heb iets letterlijk achter me gelaten. Voor het eerst ben ik na een reis zelfs een kilo lichter teruggekomen in plaats van zwaarder. Mijn leven is allesbehalve saai en heeft me de afgelopen jaren op bijzondere paden gebracht: van LaoShan QiGong en TaiJi in Oostenrijk en China tot Chi Neng QiGong in Arnhem en Portugal, Chi Neng Healing en zelfs Coaching. Ik was er allemaal niet naar op zoek, maar alles kwam op mijn pad en pakte ik op. En zo ook deze, opnieuw, bijzondere reis.

Wat ik vooral meeneem van deze geweldige reis, is het diepe besef dat ik nóg meer op mijn gevoel mag vertrouwen. Dat deed ik al, maar nu voelde ik dat ik er werkelijk op mag steunen en me eraan mag overgeven, samen met mijn lief, zonder angst. Ik wil dit nu ook hier vasthouden, ook al weet ik nu al dat dit in de denderende wereld die hier voorbij raast een uitdaging blijft. Suzanne liet ons ook zo mooi ervaren dat onverwachte wendingen, zoals een route die letterlijk anders liep dan gepland, horen bij de stroom. Wanneer je met die flow meebeweegt, schenkt het leven je de mooiste parels. We kwamen gepland maar ook geheel onverwacht op de mooiste plekken terecht. Haar mooie woorden, alles wat ze met ons deelde, de inzichten die ze ons gaf, haar healingen en vooral de liefdevolle mens die ze is – het is iets wat we nooit meer zullen vergeten.

De bijzonder mooie plekken op Sardinië waar Suzanne ons mee naartoe nam, lieten mij, dat wat ik diep vanbinnen al wist, nu ook letterlijk voelen. De sensaties in mijn lijf waren intenser dan ik had verwacht – maar ze waren er; helder, voelbaar, verlichtend – en soms ook zó grappig dat ik alleen maar kon lachen. Ohohoh, wat hebben we met z’n allen gelachen! Niet normaal! En zo fijn. Achteraf begrijp ik dat dit precies was waarom ik wist dat ik hier moest zijn, en waarom mijn lijf al zo sterk reageerde toen ik het verhaal over deze reis voor het eerst las.

Ik wist het ergens al… maar nu heb ik het ook echt gevoeld! Anders…
Ook deze reis liep anders dan verwacht. En juist door mee te bewegen – door los te laten en te vertrouwen – kwamen we op plekken en bij inzichten die je niet kunt bedenken, alleen kunt ervaren.

Dat heeft me diep geraakt!

Wat een beleving, wat een natuur, wat een vrouwen en wat ben je mooi Sardinië

Voor het eerst in jaren begon ik mijn vroege ochtenden niet automatisch met QiGong. Een vertrouwd patroon dat plots losser mocht zijn. En het voelde zo OK. Dus ging ik gewoon zitten, daar in het zand vlakbij de golven van de zee. Ik zat stil, deed niets, luisterde naar de golven en keek naar die eindeloze zee, naar de lucht, de aarde, de zon. Zo vroeg helemaal alleen de zon op zien komen en tegelijk diep verbonden zijn met alles om me heen. Dit was zo mooi om te ervaren. Ik kan het eigenlijk niet uitleggen. En ook het zwemmen hier gaf een heerlijk gevoel; veilig en vertrouwd. 

Na een paar dagen weer thuis tintelde en bruiste mijn hele lijf nog lang na. De ruimte die is ontstaan voelt nieuw, en zo vrij. Fysiek bijvoorbeeld… waar ik niet op mijn rug kon slapen omdat ik het gevoel had van heel hoog te vallen in een ‘put’, kan ik nu wel op mijn rug liggen, rustig, ontspannen in slaap vallen. Die onrust daar is verdwenen. Er is meer zachtheid gekomen, voor alles wat was en is. Wat ik met TaiJi en QiGong al zo enorm in gang heb gezet, is nu nòg verder in ontwikkeling gezet. 

Deze reis was een aaneenrijging van mooie momenten en diepe inzichten – een kleurrijk boeket van beleving. 

Wow, wow, wow… Het voelt alsof dit (wederom) een nieuw begin is. Ook dus voor de TaiJi en QiGong lessen; met nòg meer diepgang, nòg meer zachtheid en nòg meer verwondering. Hoe mooi is het dat wat ik heb mogen ervaren, nu ook mag doorgeven in onder andere de lessen. En dit is al in gang gezet, de lessen zijn al anders. 

Ook nu weer een nieuw begin.
Met vast weer verwondering, verdieping en zoveel meer.
En ook samen met mijn liefste, mijn man, mijn lover met wie ik al 45 jaar dit prachtige pad bewandel ♥
Het mooiste compliment op Sardinië was van Suzanne: “als jij over je man praat dan zie ik verliefdheid, niet alleen liefde“. Home sweet home. 

Bedankt mooi bijzonder Sardinië, bedankt Santa Christina en bedankt lieve mooie vrouwen die erbij waren met in het bijzonder Suzanne. Wat een parel ben jij! ⭐️✨⭐️✨

Hier wat foto’s ter illustratie… bijna niet te vangen… en toch te zien.